Werkt het?
Ja, het werkt. In Heeg hebben we de ervaring dat je bij de liftpaal in het dorp heel snel weg bent. Bij de liftpaal in Sneek duurt het meestal iets langer. Na 1 jaar is in Heeg een enquête uitgevoerd in het dorp. De bekendheid van bewoners en gasten met liftsysteem bleek ruim 95%. Bijna de helft van de ondervraagden gaf aan één of meer keren een lift te hebben aangeboden of als lifter te zijn mee genomen. Gemiddeld kreeg het liftsysteem een waardering van 8,2.
Liftverhalen
Liftpaal en bus, een geweldige combinatie!
Niets zo duurzaam als helemaal niet met een auto naar Sneek rijden, maar lekker op de fiets. Soms echter, blijkt fietsen niet zonder risico en zo eindigde afgelopen augustus mijn fietsrit naar Sneek opeens in een gipsarm. Dat betekende een paar weken niet meer zelf fietsen of autorijden, maar wel af en toe naar Sneek moeten. Als lid van de werkgroep Duim omHeeg lag de oplossing natuurlijk voor de hand. Gewoon bij de liftpaal gaan staan en dat deed ik dan ook. Maar als je krap in je tijd zit sta je niet altijd even rustig bij die paal en in de stromende regen duurt zelfs 1 minuut wachten al te lang. De combinatie met de bus bleek een uitkomst. Heen met de bus en terug via de liftpaal of juist andersom. Het was ideaal en ik kon al mijn afspraken nakomen zonder anderen lastig te vallen met halen en brengen. Tegen diegenen die bang zijn dat door Duim Omheeg straks de bus helemaal niet meer rijdt, kan ik alleen maar zeggen: ik heb nog nooit zoveel in de bus gezeten, mede dankzij de liftpalen!
Liftpaal en bus, probeer het ook eens….
Duim omHEEG
In mijn avontuurlijke jonge jaren, was liften het middel om van A naar B te reizen. Binnenland en kriskras door Europa. Op de duurzaamheidsmarkt j.l.raakte ik in gesprek met Janke de Groot. Ze stelde voor, samen eens te liften vanaf de liftpaal aan de Skatting. Niet van A naar B, maar zoals bedoeld van Heeg naar Sneek en terug. Doel, de Leeuwarder markt en een lunchconcert aldaar. En, natuurlijk te ervaren hoe het liften zou verlopen.
Om 10.00 h.geposteerd bij de liftpaal. Regelmatig iemand die stopte,echter niet naar onze bestemming. Na enige tijd, een vriendelijke jongeman met de vraag, waar moeten jullie zijn?
Ons antwoord, treinstation Sneek. Oh, dan maak ik wel even een ommetje! Arriva stond al gereed.
Op de gezellig drukke vrijdagmarkt eerst wat inkopen gedaan, daarna richting de Harmonie voor een (gratis) klassiek lunchconcert. De zaal werd, naast prachtige muziek, tevens gevuld met heerlijke geuren van door Janke gekochte kruiden. Overigens, iedere laatste vrijdag van de maand is er een lunchconcert in de Harmonie. Een aanrader! Wel reserveren. Ca. 14.00 h.terug in Sneek naar de liftpaal aan de Kanaalstraat bij het station.
En zie, al gauw was daar dorpsgenote Coby Andringa. Spontaan uitgenodigd, uitleg overbodig en bijna voor de deur gebracht!
Wat ons betreft, missie liftpaal meer dan geslaagd.
Dus… Ontdek ook hoe LEUK & HANDIG liften is.
Ideaal wanneer je de bus gemist hebt
De nieuwe liftpaal in Heeg een groot succes? Ik gebruik hem in ieder geval met enige regelmaat. Ideaal voor wanneer je de bus gemist hebt, of nog een minuut of 40 moet wachten totdat de volgende bus vertrekt. Toch moet ik wel zeggen dat het een stuk eenvoudiger is om een lift vanuit Heeg naar Sneek te krijgen dan anders om. Toen ik nog geen studenten ov, maar al wel vakantie had ging ik een aantal keer tijdens stormachtige dagen liftend naar Sneek en meestal stond ik dan 2 tot 5 minuten te wachten. Vanuit Sneek naar Heeg heb ik ook weleens 10 minuten gestaan. Maar ja, wat is 10 minuten in een leven? In ruil daarvoor krijg je een gratis en gezellige rit naar je eindbestemming.
Eten in Sneek
“Gezellig, een etentje in Sneek! Met meerdere mensen waaronder ook twee dorpsgenoten die allebei vanuit een andere richting zouden komen, met eigen auto. Ik zou er naar toe gaan vanuit Heeg. Onze auto stond voor de deur maar dat zou dan de derde auto worden. En dan vanavond met drie auto’s achter elkaar terug rijden naar Heeg……. Nee, dat vond ik echt te gek, zeker nu we zo’n mooie liftpaal hebben. Dus daar stond ik bij de paal, rond een uur of 5 ’s middags. Ik kwam er al snel achter dat er rond dat tijdstip meer auto’s Heeg binnen rijden dan uitgaan. Desondanks duurde het niet lang voor ik een lift kreeg van een dorpsgenoot die ik nog niet kende. Erg leuk! Op de terugweg kon ik kiezen uit twee chauffeurs en, niet onbelangrijk, ik kon onbezorgd een wijntje drinken.”
Even een cadeautje halen
Een cadeau voor mijn jarige echtgenote, eigenlijk moet ik even naar Sneek. Zal ik daar apart voor op en neer rijden of zal ik eens gek doen en bij die paal gaan staan? Het werd het laatste, maar eens kijken of een man van 61 ook wordt meegenomen. En ja hoor, een onbekende meneer uit Sneek stopte. Hij had net zijn schaatsen laten slijpen in Heeg. Logisch, dat kunnen ze nergens zo goed als in Heeg. In Sneek reden we langs de liftpaal bij het station. Die stond helemaal ingebouwd, was nauwelijks zichtbaar. Dus samen met de winkelier een liftbordje gemaakt voor de terugweg. Het bleek niet nodig want ik stond een paar seconden bij de liftplek en er stopte al een goede bekende.
‘Nee, ik wil liften!’
Samen met mijn kleinzoon waren we aanwezig bij de officiële ingebruikname van de liftpaal. Niet veel later had hij een boodschapje te doen in Sneek, en wat is er spannender om dan te gaan liften? We waren heel snel weg, de eerste auto was raak. Het liften vinden wij zo leuk, dat we inmiddels drie keer heen en terug naar Sneek zijn geweest. Van de 6 ritten zijn we 2 keer door bekenden meegenomen, zelfs een keer pal voor de deur uitgezet. Dus 4 keer door onbekenden, en dat is extra leuk. Eén keer meegereden met een stel uit Gaastmeer, en zij willen ook zo’n liftpaal. Ook een keer een lift van een man uit Hommerts, reed voor ons even om.
De laatste keer zijn we vanuit Sneek met de trein naar Leeuwarden geweest, en daar hebben we in de Harmonie het concert “Proud on Stage” bijgewoond. We waren pas rond 6 uur op het station in Leeuwarden, en we belden oma om te zeggen dat we wat later thuis zouden komen dan verwacht. Zal ik jullie ophalen, vroeg ze ons. Nou, dat wilde onze kleinzoon beslist niet. En ondanks dat het op de weg rond half zeven een stuk rustiger wordt, waren we binnen 10 minuten onderweg naar Heeg. Samen bespreken we naderhand de auto’s en de mensen die ons hebben meegenomen. Gewoon hele leuke ervaringen. Misschien is een waarschuwing wel op zijn plaats: wanneer u per ongeluk wat te dicht bij de liftpaal wandelt, kan het zomaar gebeuren dat u in een auto wordt getrokken, en binnen een mum van tijd in Sneek staat.
Liften is een feestje
Iedere maandag zowel in de ochtend als in de middag lift ik. Omdat ik naar een cursus ga in Groningen sta ik op vaste tijden bij de paal voor een lift. Ik heb de keuze gemaakt dit niet via de Web-app (www.duimomheeg.nl) te regelen maar te ervaren hoe het is om, zonder zekerheid te hebben of ik de trein wel haal, bij de paal te staan. Gerben (mijn man) heeft in het begin vaak gezegd ik breng je naar Sneek maar dat heb ik consequent geweigerd. Zelfs bij slecht weer kies ik er voor om te liften. Natuurlijk vond ik het in het begin wel spannend of ik de trein zou halen en op tijd zou komen op de cursus. Maar na een paar keer groeit het vertrouwen. Zelfs de bus rijdt mij voorbij terwijl ik op weg ben naar de liftpaal. Slecht weer, geen zekerheid of ik de trein haal…. u zult misschien denken wat is dan het FEESTJE?
1 Ik haal altijd mijn trein.
2 Ik sta gemiddeld 2 minuten bij de liftpaal en met uitzondering is dit een keer 20 minuten geweest in Sneek.
3 Ik ontmoet allerlei leuke, vriendelijke, behulpzame mensen.
Van deze drie punten is het laatste nog wel het leukste. Zo zei een chauffeur tegen mij terwijl ik uitstapte: “Vandaag ga ik heel anders naar mijn werk”. Ik werd een keer helemaal afgeschuierd door de chauffeur omdat ik allemaal hondenharen had opgedaan in zijn auto. Stonden we samen op het station en poetste hij mijn zwarte jas weer schoon. Hoe attent en galant. Dan word ik al op De Skatting opgepikt met de vraag waar ga je heen? Deze chauffeur had de week ervoor gezien dat een auto voor mij stopte bij de liftpaal en wachtte dus niet af maar nam zelf het initiatief. Ook zat ik een keer op de achterbank waar een baby lag die volgens de ouders snel huilt bij vreemde mensen. Toch kozen ze ervoor om mij mee te nemen en hun kindje voelde dit aan want mijn uitgestoken vinger hield ze strak omklemt tot aan het station. En dan pikt iemand mij op die ik net heb leren kennen op de NLDoet-dag, hoe leuk is dat? Konden we onze kennismaking even voortzetten.
Zo is er elke rit wat leuks, bekenden en onbekenden nemen mij mee en ik word er blij van. Een blij gevoel is een feestje! Mocht je denken “ik wil ook mijn eigen feestje”, probeer het eens het is echt de moeite waard.
Ik probeer ook elke keer het vignet te overhandigen maar door de geanimeerde gesprekken vergeet ik het ook wel eens en ik weet intussen dat veel mensen uit Heeg het liftproject een warm hart toe dragen dus één telefoontje en ik breng er één.
Met overstap in IJlst
Als student ben ik af en toe thuis bij mijn ouders in Heeg en moet ik soms naar Sneek of Leeuwarden. Ik heb geen auto en in fietsen met al die wind heb ik niet altijd zin. Naar de bus kijk ik allang niet meer, qua planning komt dat nooit uit. Een rijbewijs heb ik wél maar dat wil nog niet zeggen dat de auto van mijn ouders altijd beschikbaar is. Bovendien krijg ik tegenwoordig van mijn ouders te horen dat voor dit soort gevallen er twee liftpalen in Heeg en Sneek zijn neergezet. Hmm…….geen tijd en zin om te fietsen dus dan maar liften.
De heenweg was makkelijk, mijn moeder moest ook die kant op. Terug uit Leeuwarden stond ik een kwartiertje bij de paal toen ik voor de derde keer een aanbod kreeg om mee naar IJlst te rijden. Het laatste aanbod, van die aardige mevrouw, nam ik toch maar aan. Aangekomen in IJlst, of eigenlijk Nijesyl, bleek het seizoen mee te zitten: de brug stond open! “Gewoon op de raampjes kloppen en vragen of je mee mag naar Heeg” was de warme aanbeveling van de mevrouw. Ik moest even aan het idee wennen maar toen klopte ik toch maar op het raampje van die grote sjieke auto die voor de brug stond te wachten. En weer een aardige mevrouw, een stuk jonger dit keer. Natuurlijk mocht ik meerijden! Ze bleek een advocaat uit Amsterdam te zijn en ik was de eerste lifter ooit die ze meenam. Nog voor de brug open ging stond ik samen met haar op een selfie. Na een vrolijke rit werd ik keurig bij de paal afgezet. Leuk dat liften!
Tot slot nog een tip voor de werkgroep: maak ook een liftplek in IJlst!
Liften by night
Je moeder zei het al: niet alleen gaan liften en zeker niet in het donker! Maar ja, wie de wachttijd ’s avonds wil testen, moet iets durven. Een ouderavond in Sneek leek een perfecte aanleiding. Er zouden die avond vast wel een paar andere ouders langs de liftplek rijden. En doet de zonnepaneel-aangedreven verlichting het ook inderdaad als je op het knopje drukt? Misschien leuk om een foto te nemen voor in de volgende Sylboade…? De verlichting werkt, maar binnen een paar tellen, nog voordat ik een foto van het licht kon nemen, stopte er al een auto. Overrompeld door deze razendsnelle lift, liet ik prompt mijn voornemen varen om in het donker alleen bij een bekende in te stappen. En dankzij deze aardige onbekende meneer stapte ik al binnen 10 minuten in Sneek uit. Tijd voor een kopje koffie in de kantine!”
En opeens kreeg ik het idee om te gaan liften
“Het is tien jaar geleden dat ik opgehouden werd op mijn werk en ik miste daardoor de bus naar Heeg. Het was koud en guur weer en ik wilde graag naar huis. Met weemoed dacht ik aan de tijd dat ik nog kon autorijden en bedacht dat ik nu als slechtziende afhankelijk was van openbaar vervoer en mijn sociale netwerk. Een lang uur wachten voor de boeg maakte mij niet vrolijk. En opeens kreeg ik het idee om te gaan liften. Dat is een goede ingeving geweest want nu tien jaar later, met een schat aan ervaring, bedank ik alle chauffeurs die bereid waren even om te rijden, mij voor de deur af te zetten en de leuke contacten die in deze kwartiertjes ontstonden. Ik word er altijd blij van als ik terug kijk op deze ervaringen en als slechtziende voel ik mij even onafhankelijk.”
We hebben zelden twee auto’s nodig, maar soms!!!
“Of je maakt gewoon gebruik van een lift. Zoals afgelopen dinsdag, Opa wilde met zijn dochter en kleinzoon naar Leeuwarden en oma ging sporten. Voorheen hadden we een auto van een van onze buren/vrienden geleend, maar dit keer loste we het zo op. We reden gezamenlijk naar Sneek, en kleinzoon, dochter en opa pakte de trein naar Leeuwarden. Op de terugweg waren we binnen 10 minuten door een bekende opgepikt, mooie gelegenheid om bij te kletsen, en we waren snel thuis.
Inmiddels hebben wij al heel wat liters benzine bespaard, een mooie “bijvangst” van Duim omHeeg.”
Ik wilde nu juist niet liften
“Ik liet mij door de collega met wie ik carpoolde afzetten bij De Hommerts. Normaal zet hij mij de deur af maar nu was het mooi weer, ik had de tijd en, ja, ik moet toch meer bewegen. Een half uurtje lopen over het fietspad in het vooruitzicht, prachtig weer, wie doet me wat. Ik had nog geen honderd meter gelopen of een auto stopte. “Sybrand, wil je een lift? klonk het vriendelijk. Ik vertelde dat ik juist even lekker de benen wilde strekken. Ik liep door, vijfhonderd meter verder, nog voor de bocht, alweer die vraag. Weer bedankte ik. Nog voor Osingahuzen kreeg ik nog een lift aangeboden.
Drie keer ongevraagd een liftaanbod. Dorpsgenoten een eind op weg helpen; het zit gewoon in ons systeem.”
Sleutel keurig op bureau op kantoor
“Het is alweer een tijdje geleden maar ik weet het nog goed. Ik stapte uit de trein, zocht mijn auto op het parkeerterrein en graaide in mijn tas op zoek naar de sleutel. En ineens wist ik het weer: de sleutel lag nog keurig op mijn bureau op kantoor. Ver weg van het parkkeerterrein, ver weg van mijn auto!! Wat nu? Terug naar Groningen was geen optie, naar huis bellen ook niet want daar stond geen tweede auto. De bus reed niet meer, de taxi vond ik veel te duur. De oplossing was uiteindelijk heel simpel en nog leuk ook. Op het parkeerterrein zocht en vond ik een mevrouw die er wel betrouwbaar uit zag, vertelde haar mijn verhaal en zonder enige twijfel bood zij mij aan naar huis te brengen. Ze woonde dan wel in IJlst maar even doorrijden naar Heeg was natuurlijk geen punt. Misschien 5 minuten later dan anders werd ik keurig voor de deur afgezet. Voor herhaling vatbaar, ook zonder vergeten sleutel!”
Je weet nooit bij wie je in de auto stapt
“Natuurlijk had ik van mijn ouders geleerd dat je beter niet kunt gaan liften. Je weet nooit bij wie je in de auto stapt. En als je eenmaal in de auto zit, kun je geen kant meer op.
Toch heb ik vaak gelift. De eerste keer dat ik liftte, was ik 18 en kwam ik om 10 uur ’s avonds samen met vrienden per trein aan in een klein Grieks dorp. Geen bus meer vanaf het station naar de lokale camping een paar kilometer verderop. We kregen een lift aangeboden van een aardige meneer en beduusd zaten we even later met z’n vijven dicht tegen elkaar achterin zijn auto. We werden door hem te eten uitgenodigd en mochten in zijn tuin kamperen.
De jaren daarna liftte ik vaak. Soms omdat er geen openbaar vervoer was, soms uit geldgebrek en één keer liftte ik bij wijze van wedstrijd van Amsterdam naar Berlijn. Wij wonnen en zaten als eersten op het afgesproken terras.
De eerste keer dat ik zelf lifters meenam was een paar jaar geleden. Drie studenten uit Utrecht waren op weg naar kampeerboerderij Ykema in Sanfird gestrand op het station in IJlst. Geen bus meer vanaf het station naar de lokale camping een paar kilometer verderop.
Ik kwam met twee kinderen achterin van de muziekschool in Sneek. De drie studenten zaten even later beduusd dicht tegen elkaar aan in mijn auto, naast de twee eveneens beduusde kleine meisjes in roze balletpak. De rit naar Sanfird was fantastisch: het was prachtig weer en overal zagen we wapperende vlaggen (bruiloft?/jubileum?). Dat mensen onderweg ons ook nog groetten, maakte het voor mijn lifters alleen maar exotischer. Ze hadden het gevoel alsof ze binnen een kwartier in een totaal andere wereld terecht waren gekomen. Anders dan Utrecht in ieder geval.
Ze moesten trouwens diezelfde dag weer terug en bleven dus niet bij ons eten en ook niet in de tuin kamperen.
In Heech liftte ik zelf tot op heden zelf alleen nog maar per ongeluk. Ik kreeg een paar keer spontaan liften aangeboden, lopend met een lekke band op de Ald Skatting of lopend vanuit de Hommerts, nadat ik de verkeerde bus had gepakt.
Met Duim omHeeg ga ik graag weer ‘echt’ liften en hopelijk ook veel lifters meenemen van en naar Sneek.”
Heeft u ook een leuke liftervaring? Vertel het ons!